یادداشتهای شخصی احمدرضارحیمی

مدتی است که در مدیریت شهری به بهانه رونق اقتصادی و استفاده از ساعات شب، ایده گردشگری شبانه یا "حیات شهر در شب" کلید خورده است.این طرح که تقلید از برخی کشورهای غربی است زمستان سال گذشته لایحه آن توسط شورای شهر تهران با عنوان "الزام شهرداری به برنامه ریزی و بسترسازی و احیای حیات شبانه" تصویب شد و به تبع آن شهرهای شیراز و اصفهان هم این ایده را مطرح کردند.تاریخچه این طرح به حدود چهل پنجاه سال قبل برمی گردد زمانی که در شهرهای اروپایی اصطلاح شهر بیدار مطرح شد که خبر از یک شهری که فعال و پویا و البته بدون خواب را می داد!! حالا این طرح بعد از چند دهه توسط مدیران غربگرا مطرح شده تا شب های برخی شهر ها سرزنده و فعال باشد و بتواند از این طریق درآمد زایی برای شهرها داشته باشد.

این طرح سال گذشته در شورای شهر تهران تصویب شد که با مخالفت فرمانداری تهران وحتی برخی از اعضاء شورای شهر تهران روبرو شد که پس از پیگیری های فراوان و اصرار شورای شهر به صورت آزمایشی در ماه مبارک رمضان به اجرا درآمد!!

هرچند این یک طرح است و قطعا مزایا و معایبی را دارد ولی باید تمام این موارد را بررسی کرد و ببینیم که آیا گردشگری شبانه می تواند برای شهر و مردم آن مفید باشد ؟ در حقیقت طرح گردشگری شبانه نیاز به یک پیوست فرهنگی اجتماعی دارد که این ایده را براساس شرایط فرهنگی اجتماعی مان بومی سازی کند. در اسلام به صراحت تاکید شده است که شب برای آرامش و استراحت است و روز برای کار و تلاش. اینکه چون در شهرهای غربی تا نیمه شب و یا تمام روز را فعالیت می کنند پس شهرهای ماهم باید به این سمت و سو برود این کاملا اشتباه است و قطعا نیاز به بررسی دارد. بنظرم گردشگری شبانه دست آوردی جز تغییر سبک زندگی مردم ندارد و قطعا لطماتی را به جامعه وارد خواهد کرد و آن را می توان بعنوان یکی از مصادیق پروژه "نفوذ" بررسی کرد.