یادداشتهای شخصی احمدرضارحیمی

ماه رمضان امسال را هم در حالی به پایان می برم که با دست خالی آمدم و با همین وضعیت خواهم رفت. این روزهای آخر وقتی از فشار تشنگی و گرسنگی می گویم خدایا پس کی این ماه ... ، انصافا بعدش پیش خودم شرمنده می شدم و به خودم نهیب می زدم تو چقدر بی معرفتی؟، بنده خدا این از جهل توست که این حرف را می زنی، تو چه کارهایی می توانستی بکنی و نکردی، چه قرار و مدارهایی می توانستی با خود و خدای خود ببندی که نبستی و... صحبتهایی از دست ناشی از شرمندگی

فراز های دعای ابوحمزه ثمالی یکی از ان دست مواردی است که راحت از دستش می دهیم، امسال کمی تونستم از چشمه زلال این معارف الهی انس بگیرم. وقتی که این زمزمه ها و مناجاتها میشنیدم واقعا حسرت می خوردم که ما چیا داریم و ازش غفلت می کنم چه مضامینی چه عباراتی... افسوس افسوس افسوس