یادداشتهای شخصی احمدرضارحیمی

شاید تلاقی هشتم ربیع الاول سالروز شهادت امام حسن عسگری با این ایام (عیدالزهرا) را بتوان این گونه تحلیل کرد که این دو مقطع یک وجه مشترک دارند و آن افراطی گری است . در دوران امام حسن عسگری هجمه عظیم انحرافی – فکری، اسلام و جامعه اسلامی را تهدید می کرد.گروهای زیادی در این مقطع به لحاظ پایگاه فکری ظهور کردند که سعی داشتند نوع نگاه خود از اسلام را - که همان افراطی گری بود- تفسیرکنند و برداشت خود را از دین بر دین حاکم کنند که در این شرایط حساس امام حسن عسگری به شیوه های مختلف در برابر این گونه کج روی های فکری ایستاد و نگذاشتند اسلام در برابر این جریانها منفعل شود.البته این که چرا جامعه اسلامی در این مقطع به این سمت سو رفت را کارشناسان و خبرگان دینی پاسخ بدهند ولی یکی از از علل های روان شناختی این پدیده، نگاه سطحی وعدم ژرف نگری به دین اسلام است. این بحث ناظر به این ایام باصطلاح عیدالزهرا می باشد برداشت افراطی از دین باعث شده آنچنان کور و کر شویم که صحبتهای مراجع عظام تقلید و روحانیت را نادیده بگریم حتی این قدر وقیحانه عمل کنیم که وقتی ولی فقیه هم فتوای حرمت جسارت به مقدسات اهل تسنن را می دهند به زبان بی زبانی می گوییم: "خوب این نظر رهبری است ونظر من چیزی جز این است". این همان سطحی نگری در دین است این همان افراطی گری است که باعث شده دستاویزدشمنان اسلام و تشیع بشود فلذا اگر امام معصوم هم در این دوران زندگی می کرد با این فکر مبارزه می کرد.بنا براین درسی که از این دو مقطع تاریخی می گیریم  افراطی گری در دین را شناختن و مبارزه با آن می باشد