گزین گویه هایی از شنبه
امروز پنجشنبه است نه شنبه، اواسط روز است نه اول روز، اواسط ماه بهمن است نه اول ماه، روزهای پایانی سال است نه اول سال. تصمیم گرفته ام که از این به بعد وبلاگم بروز باشد. حتی نمی گذارم شنبه بشود که از شنبه شروع کنم. تصمیمی است که برای خودم گرفته ام. دیگر نباید زمان برای من تعیین کننده باشد که از کی شروع کنم. اصلا می خواهم این شروع بی برنامه ترین و بی هدف ترین شروع باشد؛ باشد اشکالی ندارد! ولی من می خواهم از همین جا از همین امروز و از همین ساعت شروع کنم. بالاتر از این؟! می خواهم شروع کنم با تمام ندانستن هایم. با تمام بی تجربه گی هایم. با تمام خام بودن هایم. ولی می خواهم شروع کنم. این انتهایی ترین روز هفته است. هر چقدر گول این شنبه ها را خوردیم دیگر بس است. از شنبه... از کی ... از اول سال... از اول ماه... . این بهانه ها همه اش نوعی فرار است نوعی طفره رفتن است.
اصلا شنبه ای وجود ندارد که من بخواهم از شنبه شروع کنم
شروع از شنبه یعنی با خودت رو راست نیستی
شروع از شنبه یعنی اهمال کاریت را پشت این روز قایم کردی
شروع از شنبه یعنی فقط حرف زدن
شروع از شنبه یعنی در رویاها زیستن
شروع از شنبه یعنی در ظاهر آن کار را دوست داری!
شروع از شنبه یعنی شناخت سطحی از آن کار
شروع از شنبه یعنی می خواهی ولی در اصل نمی خواهی!
