یادداشتهای شخصی احمدرضارحیمی

یکی از علاقه های من نوشتن یادداشت های روزانه است. از بچگی یادم هست که این کار را می کردم. یک دفتر خاطرات خوشگل داشتم که هر روز در آن می نوشتم. بزرگتر که شدم این کار را در سررسیدها انجام می دادم. البته روی در دیوار خانه هم می نوشتم. ولی توی سررسید جدی تر می نوشتم. هنوز هم سر رسیدهای ان روز را دارم و گاها ان ها را می بینم و خاطرات ان روز برایم تداعی می شود. از اسفند ماه 1389 وبلاگ نویسی را شروع کردم و تا الان ادامه می دهم

یکی از تجربیاتی که در این زمینه دارم این است که معمولا افراد آخر شب را برای یادداشت نویسی اختصاص می دهند. یک زمان ده دقیقه یک ربعی را اخثصاص می دهند تمام اتفاقات و یا تحلیل ها را می نویسند و تمام می شود. به نظرم این رویه یک عیبی دارد و آن این است آن پویایی را ندارد چونکه تمام اتفاقات افتاده و حالا شما می خواهید یک گزارشی از آن بنویسید و از طرفی ممکن است خستگی در طول روز و یا مهمانی و دیگر اتفاقات باعث شود شما وقت پیدا نکنید که یادداشت تان را بنویسید. لذا به نظرم می رسد از وقت های یک دقیقه دو دقیقه در طول روز استفاده کنید و یادداشت تان را بنویسید. خوبی این کار این است که در این صورت یادداشت روزانه شما چون با اتفاقات و با زمان جلو می رود آن پویایی و جذابیت را دارد.

قسمتی از یادداشت روز اول زمستان

شنبه  1403/10/01

18:32) به چهارراه گلستان که رسیدن ابری بودن هوا حس خوبی را بهم منتقل نکرد انگار به من می خواست یک خبری بدهد.یک خبر غیر مترقبه. و همین من را کمی نگران کرد.

21:44) برگه تصفیه حساب بیمارستان را به مبلغ .... گرفتم. ...