یادداشتهای شخصی احمدرضارحیمی

چند وقتی است که روی یادداشتهای روزانه ام فکر می کنم که چطور می توانم در آن ابتکار به خرج دهم. به نظرم باید سنت شکنی کرد. اینکه در سال های گذشته برخی بزرگان یادداشت روزانه می نوشتند وحالا ما هم به همان سبک و سیاق ادامه بدهیم فکر می کنم کمی باید فرق بکند. این روزها مشغول مطالعه یادداشت های نیما یوشیج هستم. خوب صرفا توصیف است این در حالیست که امکانات زمان حال اصلا قابل قیاس با آن زمان نیست. مثلا میتوانیم در یادداشتهای روزانه از عکس استفاده کنیم. این ایده را مدتی است بهش فکر می کنم ولی همچنان به یک نتیجه مشخص نرسیده ام. هنوز دقیقا نمی دانم که در چه زمانی از عکس استفاده کنم. معتقدم عکس نباید جای کلمه و جمله را بگیرد و اگر چنین اتفاقی بیفتد اصل یادداشت نویسی زیر سوال می رود و همین دلیل باعث شده است که هنوز از عکس استفاده نکنم. البته زیاد هم نباید وسواس به خرج بدهم و باید شروع کنم و پس از مدتی ببینم چه خروجی بدست می آید.

یکی دیگر از ابتکاراتی که می توان به آن اشاره کرد یادداشت نویسی را منوط به آخر شب و در کنج اتاق و در زیر چراغ مطالعه قرار ندهید. استفاده از موبایل برای یادداشت نویسی بسیار گزینه مناسبی است. در طول روز و هر زمانیکه اراده کنید می توانید بنویسید و از نوشتن لذت ببرید.

شما چه ایده ای برای یادداشتهای روزانه دارید؟