یادداشتهای شخصی احمدرضارحیمی

قسمتی از یادداشت 

زمستان/ روز شصت و یکم

چهارشنبه 1403/12/01

۱۲:۰۷) باید هر روز با کلمه و جمله دست و پنجه نرم کنم. باید هر روز یقه کلمات را بگیرم و بر خط کرسی بکوبم. به تجربه آموخته ام هر کلمه زور خودش را دارد و چغری خاص خودش را. عرصه نوشتن و نویسندگی مثل تشک کشتی است باید تمرین کنی باید بجنگی باید شکست بخوری و همه اینها مقدمه پیروزی است. پس نباید نا امید شد. نباید مقایسه کرد و نباید از ازدیاد جمعیت ترسید. یکی از راههای در مسیر ماندن به نظرم همین یادداشتهای های روزانه است. اینکه مقید باشی هر روز بنویسی، اما چه؟ یادداشت های روزانه یکی از لذت بخش ترین نوع نوشتن است که ارزش آن در آینده مشخص می‌شود من که یادداشتهای روزانه را برای خودم واجب می دانم.