بنویسید! نه وقت خوب نه مکان خوب فراهم می شود!
این روزها هرکسی مشغله های خاص خود را دارد و وقت هایمان به شدت پر است. اینکه منتظر باشیم که وقتی فراهم بشود و شرایط مکانی خوب باشد تا به ما الهام شود، این یک بهانه ای بیش نیست. باید رویای پشت میز نیشینی، دم نوش روی میز و چراغ مطالعه روشنْ را ببوسیم بگذاریم کنار. منتظر این رویا نباشید. نخواهد آمد. یا اینکه خیلی دیر به دیر به سراغتان خواهد آمد. پس حالا چکار کنیم؟ باید در هر حالتی بنویسیم. باید این را یاد بگیریم. باید عادتمان شود. معتقدم اگر بیداری هر حالتی که داشته باشید می توانید بنویسید. فقط باید علاقه داشته باشید. اراده داشته باشید. من این را تست کرده ام. می شود انجام داد به راحتی هرچه تمام. من روزی تحت شدیدترین فشارهای w.c بودم. ازقضا در شهری هم بودم که باید سرویس بهداشتی پیدا می کردم و نمی دانستم کجاست. در همان حال جستجوگری و تحت فشار که بودم، شرایطم را می نوشتم. می خواهم این را بگویم در همین حالت هم توانستم بنویسم. چند روز پیش داشتم در یکی از شلوغ ترین منطقه شهر قدم می زدم یک دفعه هوسم نوشتن زد به سرم. همان لحظه گوشی را درآوردم و در حالیکه پیاده می رفتم تا به مقصد مورد نظر برسم یادداشت نویسی ام را انجام می دادم. بازهم می گویم در حالت پیاده روی هم می توان نوشت. بنابراین بنویسید، بنویسید و بنویسید. بهانه نگیرید. بهانه پیدا نکنید.
