گزین گویه: شخص، شاخص
اینکه انسان همیشه باید یک رفیق راه، یک دوست یک همراه داشته باشد این اجتناب ناپذیر است. این یک نیاز روحی و عاطفی است و انسان اگر بخواهد در اجتماع فعال باشد به یک دوست نیاز دارد. من نمی خواهم وارد این بحث شوم که تا کجا و به چه میزان با فردی که انتخاب کردیم دوستی کنیم نه من تخصص دارم و نه در حوصله وبلاگ است. می خوهم این را بگویم مدتی بود که دو کلمه شخص و شاخص برایم برجسته شده بود و روی این دو واژه فکر می کردم. برای اینکه ذهنم از این دو واژه خالی شود تصمیم گرفتم که از دل این دو واژه یک گزین گویه در بیاورم. چند موردی نوشتم ولی ترجیحم این بود که همین مورد را منتشر کنم و شاید بقیه را در یک بسته جداگانه در آینده منتشر کردم ولی فعلا به همین بسنده می کنم.
با شاخص ها حرکت کنید نه با اشخاص. اشخاص با گذر زمان ممکن است دچار تردید و تزلزل شوند ولی شاخص ها برای همیشه محکم و استوارند
از قضا چند روز پیش داشتم یادداشتهای روزانه نیما یوشیج را می خواندم که جمله ای شبیه به همین گزین گویه نیما یوشج بیان کرده که عینا می آورم:
تکیه به حرف حق باید کرد، نه مردم. اگر کسی بخواهد گول نخورد، باید خود را از اول گول نزده باشد. به اشخاص عقیده مند نشود، بلکه به عقیده اساسی آن اشخاص و نه عقیده شخصی خود آنها. شخصا مردم ممکن است به خطا بروند، اما اصول عقیده به مرور قرن ها پیدا شده است و کمتر خطا در آن است.
