یادداشتهای شخصی احمدرضارحیمی

یک رمان از همین تک جمله ها شروع می شود.

گاهی جمله دو کلمه ای صریح تر از جمله پنج کلمه ای است.

من نمی روم.

گاهی زندگی ات با یک تک جمله تغییر می کند.

اینستاگرام منجر به عدم تمرکز می شود.

امروز آسمان آفتابی است.

امروز یادداشتهای روزانه نیما یوشیج تمام می شود.

برای چندمین روز متوالی بی سحری شدم.

به شدت خواب آلود هستم.

نوشتن محرک خوبی برایم شده است.

ناله های خشکی زاینده رود به گوشم می رسد.

وقتی که خر لگد می زند تو به خر لگد نزن.

موفقیت در استقامت است.

ای کاش مثل یک درخت به خواب زمستانی می رفتم.

مثل لاک پشت راه برو ولی برو.

کدام تک جمله را شما پسندید؟