گاهی وقتها سفر باید نه پیمودن راه
که رفتن به دل یک رویداد
آنجا که تو نیستی ولی می بینی !
آنجا که حضورت در پس دیده گان کنجکاویست
آری، سفر به قاب یک تصویر
در واپسین روزهای اولین ماه از فصل خزان است
هوا نه سرد است نه گرم
چه جمعیتی!چه همهمه ای، چه سرو صدایی
خیابان تا چشم کار می کند مملو از جمعیت
مردم همه به یک سو در حرکت
شانه به شانه
در کنار هم
این ایمان است با یک لباس چهارخانه
خیلی گرم در حال صحبت با دوستش
نوجوانیست تر و فرزْ و کاری
سه ماه تابستان را از صبح تاشب
در فست فودی مشغول است
ولی درسش متوسط، در ذهنش آرزوها می پروراند
کشتی گیر است، یکی دو سالیست
کشتی می گیرد و آرزویش این است روزی
بر سکوی قهرمانی المپیک بایستد
و پرچم ایران را بالا ببرد
او هر روزش در حال مبارزه است
چند قدم جلوتر از ایمان
مهین خانم را با النا می بینید
دوختر دارد و یک پسر
آرزو 15 ساله، امین 9ساله و النا خانمه 5 ساله
آرزویش این است که بچه هاش دکتر مهندس بشوند
همه توصیش همینه، بروید درس بخوانید
تا برای جامعه مفید باشید
تا جامعه ساخته شود
او همیشه یاد قدیم ها در ذهنش جاریست
رنج ها، سختی ها، مشکلات
یک خانواده شلوغ پلوغ با بچه های
قد و نیم قد با وضعیت نه چندان خوب
حالا برای بچه هاش می خواهد سنگ
تمام بگذارد تا به نوبه خود در ساخت
جامعه موثر باشد
سعید با اون کلاه نقابی در کنار دوستش جواد آقا
چاق سلامتی آقاسعید با علی کوچولو
و شیطنت های همیشگی او با بچه ها
آقا سعید لیسانس برق داره، بعد از سربازی
حدود دوسالی بیکار بود و الان در یک
شرکت دانش بنیان در حال کار است
بگی نگی عاشق شده و حالا
باید برای خودش آستینی بالا بزند!
اما پدر می گوید زود است و مادر
می گوید خیر، همین الان !
اینجا ایران است، مردمش با هزار و یک قصه و غصه عاشق این سرزمین
اینجا ایران است، مردمش تا پای جان پای کار این سرزمین
اینجا ایران است، قلب هر ایرانی به عشق ایران می تپد
اینجا ایران است، همه امیدوار به ایرانی بهتر
اینجا ایران است، حب الوطن من الایمان
- ۰ نظر
- ۲۶ آذر ۰۱ ، ۲۱:۱۰
