یادداشتهای شخصی احمدرضارحیمی

این روزها اتفاقی توی  وبلاگ دو نفر از دوستانم افتاد که هم برام جالب بود و هم برام جالب نبود جالب بود از این جهت که دست به قلم شده اند و فهم خودشون را نسبت به اطرافشون با یک قلم نسبتا خوبی نوشتند که در درجه اول من این را اتفاق خوبی می دونم. جالب نبود از این جهت که، حالا که نوشتید و تلقی خودتون را نسبت به مسائل اطرافتون بیان کردید، چرا بعد از چند ساعتی مطلبتون رو از دسترس خارج کردید؟ با این که این دو مطلب بد نبود وحکم ارتداد یا تکفیری هم صادر نمی کرد و در جهت تخریب شخص نویسنده هم نبود ولی این کار اصلا خوب نبود، ادم یا مطلبی رو نمی نویسد یا اگه می نویسد محکم پای مطلب خودش می ایسته و از مطلب و فهم خودش دفاع می کنه.به دوستان پیشنهاد می کنم این رویه رو ادامه بدید و ضمن رعایت مسائل اخلاقی و جایگاه افراد، محکم و مستدل بنویسد و عاملی باعث نشه که مطلبتون را از دسترس خارج کنید چونکه در درجه اول هر مطلبی که می نویسیم ابتدا برای خودنویسنده محترمه در درجه دوم هر کسی به اندازه فهم و درک خودش نسبت به مسائل اطرفش می تونه بنویسه و اینکه بیش از فهم افراد انتظار داشته باشیم بی مورد است.

بعداز این بیانیه - در اصل توافق - مساجد ما باید یه تکونی می خورد و مردم را نسبت به این مسائل آشنا می کردند ولی انگار نه انگار که خبریه.تازه خطبه های نماز جمعه هم حالمونو بهم زد، دلمون خوش بود به همون "تحلیل بولتنی" همون هم بیان نشد. عزیز توافق شد بیا بگو توی این توافق چه اتفاقی افتاده،تعهدات ایران چی بوده؟تعهدات طرف مقابل چی بوده؟ آیا خطوط قرمز رعایت شد؟ایا نشد؟ بعد از 35 سال هنوز به ما داره تفهیم میشه که آمریکا دشمن ماست و باید بگوییم مرگ برآمریگا. بابا سطحا بالاتر ببرید، نباید که به بهانه همدلی و همزبانی مردم را در جریان امور قرار ندهیم.مقام معظم رهبری انتقادی ترین بیانات خودشون رو نسبت به دولت یازدهم در  اولین روز همین سال همدلی و همزبانی بیان کردند.حالا ما کاسه داغتر از آش شده ایم.