این سرود سیدرضا داغ داغ از شب جمعه گذشتس. مجلس خیلی خوبی بود. اون شب فک کنم فقط خودش میدونس که مولودی میخونه!!! چون بچه های هیئت چراغهای مجلس رو خاموش کردن برای مناجات خوانی که گفت چراغها رو روشن کنید چونکه ایام شادی اهل بیته و...
مجلس دیدنی بود موقع خوندن این سرود
این سرود رو باید تو خونه تنها باشی و ده تا دیگه اسپیکر به لپ تاپ نصب کنی و صدا هم تا آخر زیاد...!!!
بله
خودمم می دونم دیوونم
یادداشت شب دوم پیاده روی:یک شنبه 96/8/14
امشب هم یک شب رویایی شد.سخنران وقتی که آیت الله مهدوی عزیز باشه و مداح هم میثم مطیعی و موکب هم موکب شهدای گمنام دیگه نباید جز این انتظاری داشت...
ظهر یه اشتباهی که کردیم گفتیم پیاده روی را تااذان ظهر ادامه میدیم، اذان به هر موکبی که رسیدیم همانجا نماز میخانیم و استراحت میکنیم و همین اشتباه ما بود. سر ظهر هرجایی که رفتیم همه جا مملو از زوار بود چند جا رفتیم دیدیم که نه! فایده ای ندارد همه جا شلوغ است و چاره ای نداریم تا اینکه بالاخره در راهروی یکی از موکبها یه مکان کوچیکی پیدا کردیم فقط در این حد که بتوانیم یکم دراز بکشیم. راهرو منتهی میشد به محل وضوخانه و دستشویی! و دائما مردم در حال عبور و مرور بودندو اصلن نمیشد بخوابی. وقتی که این وضعیت را دیدیم تصمیم گرفتیم برای شب یک ساعت زودتر به یک موکب درس درمون که رسیدیم همونجا اتراق کنیم و استراحت کنیم. حدود یک ساعت و نیم مانده به غروب عمود 728 و بنر روبرویی آن کافی بود که منو میخکوب کنه
ایستادم تا مهدی و علی رسیدند؛گفتم نظرتون چیه که امشب اینجا بمونیم؟اونها هم موافقت کردندو به طرف موکب حرکت کردیم. موکب تقریباپر شده بود و فقط یه جای مناسب به اندازه ما سه نفر بود که ماهم از خدا خواسته رفتیم همونجا. از بچه های دست اندر کار پرسیدم که سخنران امشب کیه؟ گفتش ایت الله مهدوی اصفهانی؛ خیلی خوشحال شدم که امشب میتونم از بیانات ایشون استفاده کنم،صحبتهای ایشون خیلی خودمونی و دوست داشتنیه... خلاصه امشب هم به برکت روضه اهل بیت خیلی خیلی خوش گذشت.
الان ساعت11:45 شبه که این یادداشت را دارم مینویسم و تقریبا همه خوابند.الان از بیرون دارم میام دیشب این موقع تقریبا کسی پیاده روی نمیکرد جز تک توکی که اونها هم دنبال مکان استراحت می گشند ولی امشب تا این ساعت مردم گروه گروه داشتند به مسیر ادامه میدادنند
اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ.
السلام علیک دلتنگم
ای بمیرم که مایه ی ننگم
یادداشت شب اول پیاده روی:96/8/13
توی مسیرپیاده روی مثه عادت همیشگی تقریبا تند میرفتم
علی و مهدی مون اکثرا پشت سرم بودند؛یادمه تو دوران راهنمایی با یکی از دوستانم که
مدرسه میرفتم بهم میگفت تو"جت " توپاهاته همش من باید دنبالت بدوم. علی
مون هم میگفت من دارم همه را می بینم تو تنها کسی هستی که اینقدر داری تند میری
همه را داری جا میزاری و میری. ای کاش درس خوندنت هم مثل راه رفتنت بودالان برا
خودت کسی شده بودی!!! قرارمون این بود که به عمود سیصدکه رسیدیم اگه یه جای مناسبی
پیدا کردیم همون جا برای استراحت اتراق کنیم. حول و حوش غروب بود دیگه که رسیدیم
عمود سیصد. سمت راستمون را که نگاه کردم موکب و حسینیه میرزا جواد تبریزی را
دیدم.اول فکر کردم میرزا جوادآقا ملکی تبریزی نوویسنده کتاب المراقبات هستش بعد که
رفتم عکسشون را دیدم فهمیدم که اشتباه کردم.
بهرحال چایی که خوردیم تصمیم گرفتیم
که همینجا بمونیم چونکه مشخص بود که اینجا فضا و امکانات خوبی برای پذیرایی از
زوار دارند.بعد از یک نماز جماعت باشکوه بلافاصله پذیرایی از زوارانجام شد. شام عدس
پلوباگوشت ماست و یک عدد سیب بود. شام رو که خوردم یک چایی گرفتم و رفتم زیر عمود
299 وسط بلوار به تماشای جمعیت نشستم. مردم همچنان با همان شور و هیجان داشتند به مسیر پیاده روی
ادامه میدادند اگرچه یه کم از ازدحام آن کاسته شده بود. واقعا ادم با دیدن این جمعیت مبهوت میشه چه شکوهی چه عظمتی،امروز تو مسیر پیاده روی تو این فکر بودم که اگه این جمعیت به طرف اسرائیل حرکت کنه چکار میتونند بکنند؟ راستی از لذت خوردن این چایی
نمیتونم بگذرم باید بگم که خیلی چسبید. الان که دارم این یادداشت رو مینویسم ساعت
حدود هفت و ربع شبه و مهدی و علی کنارم خوابه خوابند؛ طوری نیست بگذار بخوابند،
فقط دلم به حالشون میسوزه صبح باید پام بشینند تا بیدارشم، اینو خودشون هم خوب
میدونند.
در پیاده روی امسال اکثر موکب های عربی این مداحی را میگذاشتند و سینه زنی می کردند جهت مشاهده فیلم این مداحی اینجا کلیک کنید.برای اونهایی که امسال توفیق پیداکردند و در پیاده روی اربعین شرکت کردند،گوش کردن این مداحی میتونه تداعی کننده خاطرات این روزهای زیبا بشود.
